Ustaljeno je mišljenje da socijalno ili pristupačno stanovanje smanjuje vrednost nepokretnsti u neposrednoj blizini samog objekta ili bloka u kojem se nalazi. Međutim, brojne studije sprovedene tokom perioda od više godina i na različitim lokacijama otkrivaju da je ovo široko predodređeno shvatanje netačno. Zbog čega? Zbog činjenice da vrednost nepokretnosti, pre svega u gradovima prvenstveno određene uslovima određene vrste nepokretnosti za prodaju i drugim širim, složenijim uslovima kao što je ukupni razvoj područja, dela grada i sam prosperitet. Lokacija na kojoj postoji ovakav vid stanovanja nema značajan uticaj na druge uslove koji određuju vrednosti imovine. Studije pokrivaju širok opseg stambenog prostora. Izrađene su elaborativne studije o pristupačnim stanovima za iznajmljivanje, stanovima koji su otkupili vlasnici i stanovima za onesposobljene, mentalno bolesne, starije i beskućnike ili decu. Stvarne stambene strukture variraju od jednoporodične kuće do velikih stambenih zgrada u još većim stambenim blokovima. Ispitana područja kreću se od prosperitetnih predgrađa do ruralnih puteva do gusto naseljenih urbanih područja na lokacijama širom Sjedinjenih Država. Uprkos raznim faktorima, sve studije, imaju isti zaključak – objekti ove vrste jednostavno ne utiču na vrednosti susednih nepokretnosti. Neke studije potiču iz akademske zajednice, druge se sprovode od strane nezavisnih istraživača, dok najveći deo ovih izveštaja čine izveštaji i studije relevantnih javnih institucija. Dostupne studije su sprovele Generalna kancelarija za računovodstvo Sjedinjenih Država, Coopers i Librand, Institut za urbanizam i regionalni razvoj U.C.B., Odeljenje za stanovanje i razvoj zajednice u Kaliforniji i škola za javne i međunarodne poslove Voodrov Vilson Univerziteta Princeton. Studije ocenjuju potencijalni efekat stambenih objekata na susedne vrednosti imovine na više načina. Neke upoređuju prodajne cene susednog stanovanja sa cenama u sličnoj oblasti. Neka poređenja prodajnih cena pre, tokom i nakon izgradnje objekta za socijalno stanovanje, a zatim upoređivanje ovih podataka sa statistikama o prevladavajućim trendovima i cenama nepokretnosti u toj zajednici. Drugi koriste sofisticiranu statističku tehniku pod nazivom “regresiona analiza” kako bi se utvrdio uticaj blizine objekata za pristupačno stanovanje. Osim jednog, sve studije, koristeći mnoge metodologije, utvrdile su da ova vrsta stanovanja ne utiče na vrednost nepokretnosti koja nije u programu projekata socijalnog stanovanja.
Uobičajena pretpostavka je da će se vrednosti imovine smanjiti u područjima gde se nalazi pristupačno stanovanje. Suprotno popularnim verovanjima, studije pokazuju zaključno da pristupačno stanovanje ima malo ili nikakvog uticaja na susedne vrednosti imovine. Niko zapravo ne može jasno da zna šta određuje vrednosti nepokretnosti – one su složeni fenomen i čini se da su najslabije povezani sa uslovima konkretne imovine za prodaju i širokim trendovima, vezanih za razvoj i atraktivnost neke lokacije, pre svega se misli na gradsku i prigradsku ekspanziju, izgradnju puteva i druge infrastrukture ali i blizine komercijalnih i industrijskih lokaliteta.
Pretpostavka da će se vrednosti imovine smanjiti sa pojavompristupačnog stambenog prostora zasnovana je na ideji da jedan objekat može uticati na celo susedstvo i da će takvi objekti biti vidljivi, neprivlačni, slabo održavani i slabo upravljeni. Studije sprovedene u Habitat publikacijama, kao najrelevantije na temu socijalnog stanovanja, kao i druge, pokazuju da su ove pretpostavke netačne.
